വാക്കുകൾ പൊള്ളിച്ച
നാവിന്റെ തുമ്പത്ത്
ചോക്കുന്നതഗ്നിത്തുടുപ്പ്!

പുതുകച്ചികൾ വെയിൽ
കാഞ്ഞുണങ്ങുന്ന കാതുകൾ
ക്കോരത്ത് തട്ടി നിൽപ്പൂ…

മുതിരുന്നതിലേക്കൊന്നു
രുമ്മിത്തെളിക്കാൻ പിന്നെ
യങ്ങാളാൻ, ജ്ജ്വലിക്കാൻ.

മിഴിരണ്ടും കതിരിട്ടു നിൽപ്പൂ
അതിന്നിറമ്പിൽ തുളുമ്പി –
ത്തുള്ളൂന്നതൊരു തുള്ളിക്കനിവ്…

അത് ചീറ്റിച്ചെമപ്പിച്ച കടലുണ്ട്
കൺകളിൽ നിറയുന്ന
നിനവിന്റെ നനവിന്റെ

കനവിന്റെ വിള്ളലായ് നേർത്ത്
വിറകൊണ്ടഹൃദയത്തിനേറ്റം
കനിവിന്റെ മാരിയായ് തൂവാൻ.

ഗരിമ ഹാ! പൂക്കും പൊലിക്കും
പെൺമയ്ക്കു ചായം പകുക്കുo
പുതുമുഖം വീറു വിതക്കും .

നവജന്യഭാഷ്യം ഘോഷിച്ചവളിനി
പടനായിക കോപ്പുടുക്കും
നാവേറുഘോഷം മുഴക്കും.

പഴകിയ മാമൂലുകൾ തോണ്ടി
പെൺവീറിൻ മുഷ്ടി ചുരുട്ടും
പുതുശീലു പാടിത്തകർക്കും