അരുതു കുഞ്ഞേ അരുത് !വീരനാകുവാൻ ശൂരനാകുവാൻഎന്റെ പേടിവാൽ കെട്ടിയ മോതിരമണിയരുത് നീ! കുഞ്ഞേ കുരുന്നേ നോക്കുക ,കാടു പൂക്കാത്തൊരെൻ കണ്ണൂകൾകാട്ടാറ...

പൊന്നോണം വന്നു നിന്നുതിരുമുറ്റത്തായ്, പൂവിളിയെങ്ങുമേ പതിവുപോൽ കേൾപ്പതില്ലെങ്കിലും നാടാകെകാണാച്ചന്തം അണിഞ്ഞൊരുങ്ങി… കൂട്ടരോടൊത്തൊരു പൂക്കളമി...

ഇതിപ്പോ പലവട്ടമായി..ഘനത്തിൽ ഒന്നു നോക്കിയപ്പോ മനസ്തെല്ലൊന്നടങ്ങി…തല്ക്കാലത്തേക്ക് മാത്രം…ആത്മാവിന് വിചാരങ്ങളെ പകർത്തണമത്രെ…സ്വയമൊതുങ്ങിയാൽഉള്ള...

വസന്തമായിരുന്നു ചുറ്റുംനിലാവ് പങ്കുവച്ചവൾക്ക് ആനന്ദത്തിൽ ആകാശംമേൽക്കൂര കെട്ടി മറച്ചു ഇന്ദ്രിയങ്ങളിൽ വഴിവിളക്കുകൾവെളിച്ചമേകി നടന്നിറങ്...

അടിപടികടക്കുമ്പോൾപറഞ്ഞു പതുക്കെ നീഅടി വെയ്ക്കുവാനില്ലഞാനീ വഴിക്കിനി… അതു കേട്ടു നിന്ന - വരടക്കിച്ചിരിച്ചു പോയ്…മധു മോഹ നിദ്രയി- ലടി പിഴച്ചോ...